اولین دندان های کودک در حدود 6 ماهگی دیده می شود. بیست دندان اصلی کودک تا 2 یا 3 سالگی رشد می کند. بعبارت دیگر، کودک باید تا سن 3 سالگی، 20 دندان خود را داشته باشد. از 20 دندان اولیه، 4 عدد از آنها دندان نیش (2 تا در بالا و 2 تا در پایین) است.

رشد دندان های آسیاب و حالت محکم و تیز دندان های نیش، موجب می شود که کودک بتواند به راحتی غذا را بگیرد و آن را بجود.

16 تا 22 ماهگی: دو دندان نیش فوقانی، خود را به فضای بین دندانهای پیشین و مولر اول می رسانند.

17 تا 23 ماهگی: دو دندان نیش پایینی ظاهر می شوند.

ترتیب افتادن دندان های شیری درست به همان ترتیب رشد آنهاست. به این معنی که اول دندان های پیشین می افتند، سپس دو دندان مجاور آنها می افتند. این دندان های شیری بین سن 6 تا 12 سال می افتند.

اهمیت دندان های نیش چیست؟

دندان عقل نقش اساسی در دهان ندارد. اما دندانهای نیش فک بالا عملکردهای مهم زیادی را برعهده دارند ازجمله:

دندانهای نیش برای تراز کردن مناسب بقیه دندانها ضروری هستند. دندان های نامنظم می توانند منجر به بروز مشکلات مختلفی از جمله بروکسیم(دندان قروچه) ، پارگی بافت دهان ، اختلال مفصل تمپورومندیبولار (TMJ) یا سندروم مفصل گیجگاهی فکی و افزایش خطر ابتلا به بیماری لثه و پوسیدگی دندان شود.

آنها برای تنظیم موقعیت بقیه ی دندان ها مهم هستند. دندانهای نیش فک بالا اولین دندانهایی هستند که هنگام گاز گرفتن چیزی، احساس می شوند.

دندانهای نیش جزء آخرین دندانهای درآمده بشمار می روند(البته قبل از دندان عقل) و حدودا در سن 13 سالگی بصورت دایمی رشد می کنند. این دندان در زیبایی اهمیت زیادی دارند و خنده ی شما را زیبا و جذاب می کند.